Κορυφαίος αρχιμουσικός Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αρχιμουσικούς της υφηλίου. Στα 63 του πια ο Γερμανός αρχιμουσικός Christian Thielemann έχει ήδη μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα με στενές συνεργασίες με τις κορυφαίες ορχήστρες της υφηλίου και πολλές ηχογραφήσεις. Ο χαρισματικός αρχιμουσικός «παλαιάς κοπής» όπως αρκετοί συνηθίζουν να ισχυρίζονται ξεκίνησε την καριέρα του στα 19 του μόλις χρόνια ως βοηθός του – γι’ αυτόν δεν χρειάζονται συστάσεις – Herbert von Karajan. Ξεκίνησε την καριέρα του στα 19 του μόλις χρόνια ως βοηθός του Herbert von Karajan.
Ακολούθησε μια μεγάλη πορεία, αρχικά και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με τον Thielemann να διευθύνει και να ηχογραφεί με τις κορυφαίες ορχήστρες της Αμερικανικής ηπείρου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000 ο νεαρός τότε αρχιμουσικός εμφανιζόταν τακτικά με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης και είχε διευθύνει δύο παραγωγές με όπερες του Richard Strauss, έναν συνθέτη στην ερμηνεία των έργων του οποίου διακρίνεται ιδιαίτερα, στη Metropolitan Opera αφήνοντας το αποτύπωμά του όπως φαίνεται. Πολλά χρόνια μετά ηγετικό στέλεχος (όχι μουσικός) της Φιλαρμονικής με προσκάλεσε αν θέλω να ακούσω στο Αρχείο της ορχήστρας κάποιες από αυτές τις συναυλίες, αναφωνώντας: What a conductor”! Πριν λίγες μέρες μουσικός της ΜΕΤ που είχε συνεργαστεί με τον Thielemann εκείνη την εποχή, εκφράζονταν με τουλάχιστον τον ίδιο ενθουσιασμό για τον αρχιμουσικό. Για λόγους όμως που ίσως θα αποτελούσαν θέμα ενός άλλου άρθρου αυτή η συνεργασία διακόπηκε και ο Thielemann, παρά τις πολλές προσπάθειες, οι περισσότερες τα τελευταία χρόνια, από ορχήστρες αλλά και τη Μετροπόλιταν, δεν είχε διευθύνει καμιά Αμερικανική ορχήστρα από το 2002, και μέχρι πέρσι τον Οκτώβρη όταν και εμφανίστηκε στο Σικάγο με τη διάσημη CSO.
Βερολίνο-Βιέννη – Bayreuth – Μόναχο – Δρέσδη Την ίδια περίπου εποχή που σταματούσε να εμφανίζεται στις ΗΠΑ ο Thielemann ακολούθησε μια ραγδαία ανοδική πορεία στην Ευρώπη. Όντας ήδη ο μουσικός διευθυντής της Deutsche Oper στο Βερολίνο ο Thielemann ξεκίνησε να διευθύνει και να ηχογραφεί με τη Φιλαρμονική και την Κρατική Όπερα της Βιέννης και να έχει κυρίαρχη θέση στο Φεστιβάλ του Bayreuth, αλλά και σε αυτό του Salyburg. Ο Γερμανός αρχιμουσικός θα επανέλθει στη Νέα Υόρκη έπειτα από δέκα χρόνια διευθύνοντας αυτή τη φορά μια από τις κορυφαίες ορχήστρες της υφηλίου, τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης.
Η επίσης κορυφαία Φιλαρμονική του Βερολίνου διατηρεί στενές σχέσεις μαζί του, δεν τον επέλεξε όμως, τουλάχιστον αυτή τη φορά για την περίοπτη θέση που κατείχε κάποτε ο μέντοράς του Herbert von Karajan. Τη δεκαετία του 200 ο Thielemann ανέλαβε τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής του Μονάχου και αργότερα το 2011 και μέχρι το 2024, την Staatskapelle Dresden, μια από τις ιστορικότερες ορχήστρες της Ευρώπης, η οποία την επόμενη σαιζόν θα γιορτάσει τα 475 χρόνια της ύπαρξής της! Με αυτή την ορχήστρα ο Thielemann εμφανίστηκε για δύο, εξαιρετικές οφείλουμε να προσθέσουμε, συναυλίες στο Carnegie Hall το 2013. Το 2019 Thielemann διηύθυνε για πρώτη φορά, και πάλι με, κατά γενική ομολογία εξαιρετική επιτυχία, τη διάσημη πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης, ενώ όπως έγινε γνωστό πριν από λίγες εβδομάδες, θα είναι και πάλι ο εκλεκτός των Βιεννέζων για την πρωτοχρονιάτικη συναυλία του 2024. Δέκα χρόνια μετά ο Γερμανός αρχιμουσικός θα επανέλθει στη Νέα Υόρκη διευθύνοντας αυτή τη φορά μια από τις κορυφαίες ορχήστρες της υφηλίου, την απαράμιλλη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης.
Σαν επανάληψη κορυφαίων στιγμών…-«Εγγυημένο» sold-out! Ο υπογράφων είχε την τύχη να παρακολουθήσει τη δεκαετία του 2000 μια μεγάλη σειρά σπάνιων συναυλιών με τον συγκεκριμένο αρχιμουσικό, κυρίως στη Βιέννη, αλλά και το Salzburg, το Μόναχο και την Αθήνα. Ο Thielemann είναι ένας από λίγους αρχιμουσικούς που μπορούσαν να εμπνεύσουν τους κορυφαίους, και κάθε άλλο παρά «εύκολους» κυρίους, εν τω μεταξύ και κυρίες, της Φιλαρμονικής ορχήστρας της Βιέννης. Από τους πολύ λίγους, τέσσερις ή πέντε ίσως που κατά την ταπεινή μας γνώμη μπορούσαν να το πετύχουν, εκτός από τον Thielemann μόνο ένας ακόμα είναι ενεργός, οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο ιδιαίτερες αναμένονται να είναι οι συγκεκριμένες εμφανίσεις στις 3, 4 και το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου στο Stern Auditorium, για τις οποίες ελάχιστα, 11 συνολικά εισιτήρια της πιο ακριβής κατηγορίας και για τις τρεις συναυλίες είχαν απομείνει, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές (όταν το σύνολο των θέσεων του χώρου επί τρία είναι πάνω από 8000!). Το πρώτο πρόγραμμα περιλαμβάνει τη Συμφωνία των Άλπεων του Richard Strauss, η οποία βρισκόταν στο πρόγραμμα της πρώτης συναυλίας του Thielemann το 2001.
Felix Mendelssohn Bartholdy – Johannes Brahms Το βράδυ του Σαββάτου στο επίκεντρο θα βρεθούν δύο από τους κορυφαίους συνθέτες της ρομαντικής περιόδου. Το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο στο Felix Mendelssohn-Bartholdy με τα εμπνευσμένα από την επίσκεψή του στη Βρετανία έργα τους, τις «Εβρίδες» και την Σκωτική συμφωνία του, δύο από τα πιο όμορφα και χαρακτηριστικά έργα του. Η συναυλία θα ολοκληρωθεί με ένα από το ωραιότερα έργα του γερμανικού ρομαντισμού, τη Δεύτερη συμφωνία του Johannes Brahms με τη Φιλαρμονική της Βιέννης στο παρελθόν και πιο πρόσφατα να έχει βάλει τη σφραγίδα της με κορυφαίους αρχιμουσικούς, στο συγκεκριμένοι έργο και την «ανάγνωση» του Thielemann να αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Χαρακτηριστικό για σχέση της ορχήστρας με την μουσική παράδοση είναι το γεγονός ότι η Φιλαρμονική της Βιέννης είχε παρουσιάσει υπό τη διεύθυνση του τότε αρχιμουσικού της Hans Richter και την παγκόσμια πρώτη του συγκεκριμένου έργου στις 30 Δεκεμβρίου του 1877, λίγους μόλις μήνες μετά την ολοκλήρωση του αριστουργήματος από τον Brahms. Η φετινή επιλογή των έργων ίσως έχει κάποια σχέση και με το γεγονός ότι τον επόμενο χρόνο, συμπληρώνονται τα 150 και 200 χρόνια από τη γέννηση του Arnold Schönberg και του Anton Bruckner αντίστοιχα. Anton Bruckner Ο ίδιος αρχιμουσικός είχε διευθύνει, στις 18 Δεκεμβρίου του 1892 και την παγκόσμια πρεμιέρα, αυτή τη φορά της, δεύτερης εκδοχής – επεξεργασίας από το συνθέτη της μνημειώδους Ογδόης συμφωνίας του Anton Bruckner με την οποία θα ολοκληρωθούν το μεσημέρι της Κυριακής 5 Μαρτίου οι φετινές εμφανίσεις των Βιεννέζων στη Νέα Υόρκη. Και με αυτό το έργο τόσο η ορχήστρα όσο και ο αρχιμουσικός διατηρούν μια ξεχωριστή σχέση. Θυμάμαι την αντίδραση μιας εξαιρετικής Ελληνίδας συνθέτη που βρισκόταν στη Βιέννη για να βραβευτεί για το έργο της (αξίζει να αναφερθούμε σε αυτή σε κάποιο επόμενο άρθρο μας) η έκφραση της οποία μετά το τέλος μια, ούτε καν συναυλίας, αλλά πρόβας της Ογδόης με τη Φιλαρμονική υπό τον Thielemann. Ήταν συγκλονισμένη, ψιθύρισε: «Τα βιολιά… τα βιολιά…» αναφερόμενη στη μαγική επίδοση των εγχόρδων λέγοντάς μου ότι δεν είχε ξαναζήσει ποτέ ανάλογη μουσική εμπειρία!
Εν τω μεταξύ ο Thielemann έχει ηχογραφήσει δύο ολοκληρωμένους κύκλους των Συμφωνιών, θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε, του συνθέτη, την πρώτη στη Δρέσδη και τη δεύτερη στη Βιέννη, την εποχή της πανδημίας, στο άδειο από κοινό Musikverein, κάτι που ήταν όπως είπε ζωτικής σημασίας για τον ίδιο και για την ορχήστρα. Από το πρόγραμμα λείπουν ίσως, προφανώς δεν χωράνε τα πάντα σε τρεις συναυλίες, δύο άλλοι συνθέτες στους οποίους η «χημεία» του Thielemann με την ορχήστρα έχει αποδώσει στο παρελθόν κορυφαίες ερμηνευτικές επιδόσεις και ηχογραφήσεις τις οποίες ελπίζουμε στο μέλλον να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε στη Νέα Υόρκη ο Μπετόβεν και ο Βάγκνερ, αν ο αρχιμουσικός αποφασίσει να επανέλθει στη Μετροπόλιταν. Η φετινή επιλογή των έργων ίσως έχει κάποια σχέση και με το γεγονός ότι τον επόμενο χρόνο, και αυτό σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητο στη Βιέννη, συμπληρώνονται τα 150 και 200 χρόνια από τη γέννηση του Arnold Schönberg και του Anton Bruckner αντίστοιχα. Σε κάθε περίπτωση οι τρεις μέρες του Μαρτίου επιφυλάσσουν, δεν έχει σχεδόν κανένα ρίσκο το να διακινδυνεύσουμε την πρόβλεψη, για τους μουσικόφιλους κορυφαίες και αξέχαστες ερμηνευτικές εμπειρίες.
Πηγή : Andro.gr