Λαϊκή φωνή που την βρήκαν στο Βασίλη Καρρά. Για να πεισθεί ο Καρράς χρειάστηκε να προσπαθήσουν πολύ, εφόσον ο ίδιος και οι συνεργάτες του το θεωρούσαν πολύ ροκ για τα δικά του μουσικά δεδομένα. Τελικά ο Καρράς πείθεται, κατεβαίνει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και πραγματοποιεί την ηχογράφηση ξενυχτισμένος όπως ήταν και μόνο υπό έναν όρο, στο στούντιο να τον περιμένει ένα ουίσκι. Το κομμάτι θα ηχογραφηθεί μέσα σε μόλις 6 λεπτά και θα είναι αυτό η αιτία για να γίνουν ακόμα πιο γνωστοί οι Πυξ Λαξ στο ευρύ μουσικό κοινό.
Ο αείμνηστος Μάνος Ξυδούς σε συνέντευξή του στον Κώστα Μπαλαχούτη, για το περιοδικό «Όασις» είχε πει για τον Βασίλη Καρρά:
Εμείς τότε είχαμε κάνει αυτό το τραγούδι με το συγκρότημα και θέλαμε κάποιον λαϊκό τραγουδιστή. Είχαμε στο μυαλό μας τον Βασίλη Καρρά αλλά ήταν δύσκολο να τον πλησιάσουμε. Μεσολάβησε ο Αχιλλέας Θεοφίλου -σε αυτόν οφείλεται η παραγωγή του τραγουδιού- που το βρήκε καλή ιδέα. Θέλω να πω κάτι που έζησα όσον αφορά στον άνθρωπο. Αν κάποιος γεμίζει ένα μαγαζί, δε λέει τίποτα. Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος ο Βασίλης Καρράς εμφανιζόταν σ’ ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ στο καμαρίνι έτυχα μάρτυρας μιας σκηνής που αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια τη θυμάμαι πολύ έντονα. Ήρθαν τρία άτομα από τον σύλλογο παιδιών της Βέροιας με προβλήματα για να μιλήσουν για μια συναυλία που θα συγκέντρωναν χρήματα. Τους άκουσε και στο τέλος τους ρώτησε με πόσα χρήματα θα ήταν ευχαριστημένοι από τα έσοδα της συναυλίας. Τα παιδιά θα ήταν ικανοποιημένα με 300.000 δραχμές. Τότε εκείνος φωνάζει τον συνεργάτη του, τον Λέλεκα, και του λέει «κόψε ένα χαρτί». Όταν λέμε «ένα χαρτί» εννοούμε ένα εκατομμύριο. Έδωσε την επιταγή στο ένα παιδί και είπε «αν μάθει κανείς τίποτα θα σου κόψω το λαρύγγι». Από ‘κεί και πέρα δεν μπορεί να μου πει κανείς τίποτα για τον Βασίλη Καρρά.
