Ανοίγοντας την βαριά ξύλινη πόρτα αναρωτιέσαι αν έκανες λάθος και βρίσκεσαι στην Καπέλα Σιστίνα. Αντ' αυτού, όμως, είσαι στην Βουδαπέστη και μάλιστα στο πιο όμορφο καφέ του κόσμου.
Χτισμένο σε ιταλικό αναγεννησιακό στυλ, με πελώριους πολυέλαιους να αιωρούνται από τα ψηλά ταβάνια τα οποία με την σειρά τους είναι διακοσμημένα με εντυπωσιακές τοιχογραφίες, πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα καφέ στη Βουδαπέστη, που χρονολογείται εδώ και 125 χρόνια. Και φυσικά, μοιάζει περισσότερο με ένα πλούσιο παλάτι, παρά με ένα μέρος όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου με ένα κομμάτι κέικ.
Είναι τόσο δημοφιλές και διάσημο, που η ουρά αναμονής σε μία από τις πολυσύχναστες ημέρες – υποδέχεται περίπου 2.000 πελάτες - φτάνει μέχρι την Erzsébet körút, μία από τις κύριες λεωφόρους της Βουδαπέστης. Κι όταν επιτέλους, καθίσεις σε ένα τραπέζι, πιθανότατα θα περάσεις το μεγαλύτερο μέρος της ώρας σου χαζεύοντας προς τα πάνω, θαυμάζοντας τους μαρμάρινους κίονες και τους δισδιάστατους αγγέλους στους τοίχους και φυσικά, τραβώντας αναρίθμητες φωτογραφίες
Μια εντυπωσιακή καφετέρια - Η ιστορία της
Το μενού αποτελείται από παραδοσιακά επιδόρπια της Ουγγαρίας, συμπεριλαμβανομένων 16 κέικ, αλλά, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, ο κόσμος δεν έρχεται εδώ για το φαγητό, αλλά για το μαγευτικό σκηνικό. Η ιστορία αυτού του μέρους δεν είναι πρόσφατη. Ξεκινά από το 1894, όταν η New York Life Insurance Company, άνοιξε το πρώτο ευρωπαϊκό της γραφείο στην Βουδαπέστη και αποφάσισε να χτίσει ένα καφέ στο εσωτερικό του.Ο καφές μπορεί να εισήχθη για πρώτη φορά στην Ουγγαρία από τους Τούρκους τον 16ο αιώνα, ωστόσο με την αυστροουγγρική αυτοκρατορία να δημιουργείται το 1867, η μοντέρνα έννοια της καφετέριας που άρχισε να αναπτύσσεται στην Βιέννη, τελικά απογειώθηκε στην Βουδαπέστη.
Περίπου 500 καφέ άνοιξαν στην πόλη κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου, με το New York Cafe να είναι ένα από αυτά. Οι ιδιοκτήτες του ήθελαν όντως να δημιουργήσουν το «ομορφότερο καφέ στον κόσμο» και έκαναν τα πάντα για να πετύχουν ακριβώς αυτό. «Δεν ήταν απλά ένα μέρος για τους πλούσιους» λέει ο Ούγγρος κριτικός φαγητού Άντρας Γιοκούτι. «Ήταν ένα σημείο συνάντησης για τους φτωχούς καλλιτέχνες. Πήγαιναν εκεί με την ελπίδα πως να υπήρχαν μερικοί ευγενικοί και πλούσιοι άνθρωποι που θα τους πρόσφεραν ένα γεύμα. Για παράδειγμα, για ένα όμορφο ποίημα για τις γυναίκες τους, ή για οποιεσδήποτε άλλες υπηρεσίες ή απλώς για να τους βοηθήσουν στην διατύπωση μιας επιστολής».
Το σημείο εκκίνησης της σύγχρονης ουγγρικής λογοτεχνίας
Αυτό οδήγησε στην γέννηση ενός λογοτεχνικού κινήματος γνωστού ως «Nyugat», το οποίο πήρε το όνομά του από ένα περιοδικό που δημοσίευε ποίηση και πεζογραφία Ούγγρων συγγραφέων. «Για εμάς δεν είναι μόνο ένα καφέ, είναι το σημείο εκκίνησης της σύγχρονης ουγγρικής λογοτεχνίας» λέει ο Φολντς. «Όλοι οι διάσημοι συγγραφείς και ποιητές πέρασαν από εδώ. Ήταν γεμάτο με συγγραφείς. Και είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό».
Στην πραγματικότητα, οι πιο σημαντικές εφημερίδες της Ουγγαρίας, είχαν τα γραφεία τους στον δεύτερο όροφο του κτιρίου. Σύμφωνα με τον μύθο, κατά την πρώτη του νύχτα, μια ομάδα συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός συγγραφέας Φέρεντς Μολνάρ, ήταν τόσο συνεπαρμένοι με το μέρος, που πέταξαν τα κλειδιά της κύριας εισόδου στον Δούναβη ώστε να παραμείνει ανοιχτό όλη την νύχτα. «Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, διότι ο Φέρεντς πρέπει να ήταν μόλις 17 ετών εκείνη την περίοδο» λέει ο Φολντς. «Αλλά είναι μια σπουδαία ιστορία».
Πηγή:iefimerida.gr
